بررسی اثر شیاف لاکتوباسیل بر بهبودی و عود بیماران مبتلا به واژینوز باکتریال: یک مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور

زمینه و هدف: واژینوز باکتریال شایعترین علت ترشحات غیر طبیعی در زنان سن باروری و یکی از شایعترین علل مراجعه به درمانگاه های زنان محسوب می شود. از عوامل دخیل در پاتوژنز و عود مکرر این بیماری می توان به افزایش ph محیط واژن به دنبال کاهش تعداد لاکتوباسیل ها و در نتیجه افزایش تعداد باکتری های بی هوازی اشاره کرد. شیوع این بیماری بین 30-10% ذکر شده است. معیارهای amsel به عنوان آزمونی تشخیصی در واژینیت باکتریایی استفاده می شود. این مطالعه با هدف بررسی اثر شیاف لاکتوباسیل بر بهبودی و عود بیماران مبتلا به واژینوز باکتریال انجام گرفت. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور، 130 بیمار با تشخیص واژینوز باکتریال و استفاده از معیار amsel با مبنای علایم بالینی، وارد مطالعه شدند. این افراد به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول تحت درمان با مترونیدازول خوراکی به همراه شیاف لاکتوباسیل و گروه دوم تحت درمان با مترونیدازول و شیاف دارونما قرار گرفتند. پی گیری بیماران در هفته یک و چهار درمان انجام شد. یافته ها: بیماران در دو گروه میانگین سنی کمتر از 32 سال داشتند. معیارهای amsel و میزان بهبودی بیماران در هر دو گروه طی هفته یک و چهار پس از درمان، نسبت به شروع مطالعه به طور معناداری بهبود یافت، لیکن در گروهی که مترونیدازول را به همراه لاکتوباسیل دریافت کردند نسبت به گروه شاهد در موارد ذکر شده به طور معناداری بهبودی بیشتری را نشان دادند (0001/0p<). نتیجه گیری: با توجه به اثرات حفاظتی لاکتوباسیل ها در مقابله با پاتوژن های بی هوازی و اثرات منفی مترونیدازول بر لاکتو-باسیل های واژن، استفاده از شیاف لاکتوباسیل همراه با مترونیدازول، به خصوص در بیماران با عفونت راجعه مفید می باشد.